Day 3 (2018-Dec-31) (ต่อจากโพสที่แล้ว)

แม้ตะวันจะลับลา แต่ตราบที่ขายังมีแรง ถึงท้องฟ้าจะไม่มีแสง ทริปก๊องแก๊งเรายังคงก้าวไป (แต่งด้วยใจล้วนๆค่ะ ความไพเราะหามีไม่)

หนึ่งวันก่อนปีใหม่ที่ผ่านมา กะว่าครึ่งวันเช้านั้นจะอุทิศให้หมู่บ้านในฝันในโพสก่อนหน้านี้ (ชิราคาวาโก) แล้วครึ่งบ่ายจะลงมาเที่ยวนาโกย่ากัน แต่แผนก็ไม่เคยเป็นไปตามแผนค่ะ หมู่บ้านเค้าสวยจนเลยเถิดกินเวลาเดินเล่นในนาโกย่าของเรา

มาถึงนาโกย่า แสงสุดท้ายถ่ายได้แค่ฝาท่อค่ะ 555 แต่พอนึกขึ้นได้ว่าวันนี้มัน New Year’s Eve นี่นา จะกลับเข้าที่พักเลยก็เสียดาย ไปหาอะไรทำ หาที่เกร๋ๆชมรอ countdown กันดีกว่า

การเที่ยวหลังพระอาทิตย์ตกดินไปแล้ว ตัวเลือกที่น่าสนใจและดึงดูดผู้คนได้ดีก็คงจะเป็นการจัดแสดงแสงไฟ (illumination) ค่ะ และหนึ่งในสถานที่ฮิตติดดาวว่าต้องไปเมื่อมาถึงนาโกย่า และตรงกับคอนเซ็ปท์ของเราพอดีนั่นก็คือ Winter illumination ที่ นาบานะ โนะ ซาโตะ (Nabana no Sato) นั่นเองค่ะ

นาบานะโนะซาโตะ เป็นพื้นที่จัดแสดงไฟในช่วงฤดูหนาวที่มีชื่อเสียงในจังหวัดมิเอะค่ะ (Mie Prefecture) ถ้าตั้งต้นจากสถานีนาโกย่า หนึ่งในวิธีการเดินทางที่สะดวกที่สุดคือ นั่งรถไฟสาย Kintetsu-Nagoya มาลงที่สถานี Nagashiyama จากนั้นไปขึ้นรถเมล์ที่ป้าย Kintetsunagashima Ekimae ไปลงที่ Nabana no Sato เลยค่ะ ถ้ารีบมาก (เหมือนเราในคราวนี้) ขึ้น Taxi ไปจะตกราคาประมาณ 1,000 เยนค่ะ

การแสดงแสงไฟหน้าหนาวที่ตั้งใจมาดูนี้จะปิดลงที่เวลาสามทุ่มค่ะ กว่าจะมาถึงก็เกือบจะสองทุ่มแล้ว มีเวลาเดินอีกแค่ชั่วโมงเดียว เดี๋ยวมาดูค่ะว่าคุ้มไม่คุ้มกับค่าเข้าที่ต้องเสียกันคนละ 2,300 เยน (รวม 1,000 เยน voucher สำหรับใช้ในงาน)

ก่อนไปถึงพลอยก็ได้แอบไปส่องภาพถ่ายจากอินสนาแกรมตามแฮชแทก #nabananosato เห็นความอลังการ ตระการตาของอุโมงค์ไฟล้านดวงที่เป็นไฮไลท์ของที่นี่ค่ะ แต่ที่ประหลาดใจก็คือรูปที่เป็นรูปถ่ายเดี่ยวๆแบบไร้ผู้คนภายในอุโมงค์ ซึ่งเห็นแล้วก็แบบเหยยยสวยมาก สงสัยว่าถ่ายได้ยังไงคนออกจะเยอะแยะ เก่งจัง เดี๋ยวเราไปถ่ายมั่ง คริคริ ไม่รู้จะได้มั้ย

ไปถึงภายในนาบานะโนะซาโตะ มีการจัดแสดงไฟไว้หลายโซน ซึ่งในแต่ละโซนก็จะมีธีมที่แตกต่างกันออกไปค่ะ เพราะเวลาที่เหลือน้อยทำให้เราใช้เวลาไม่ได้กับทุกโซน เสียดายมากๆ เลยพุ่งตรงไปที่พระเอกของงาน ซึ่งก็คืออุโมงค์ไฟล้านดวงที่กล่าวถึงไปแล้วข้างต้น ถึงแล้วก็…โอ้โฮ ตะลึงค่ะ กับความสวยและความหนาแน่นของประชาชีที่อัดกันเข้าไปในอุโมงค์ คนเยอะมากกกก เป็นไปไม่ได้เลยที่จะถ่ายรูปกับซุ้มอุโมงค์โดยไม่ให้ติดคน คนที่เค้าถ่ายได้เค้าทำยังไงกันนะ ยืนๆฉงนๆอยู่ซักพักก็ได้คำตอบค่ะ

ในขณะที่กำลังตั้งใจถ่ายอยู่นั้นซักพัก เหลือบมองไปที่นาฬิกาก็พบว่าใกล้เวลาสามทุ่มละค่ะ นาบานะโนะซาโตะนี่กำลังจะปิดแล้ว หันไปอีกทีฝูงชนเมื่อกี้หายไปไหนหมดซะละ โล่งเลยค่ะอุโมงค์ คนเค้ารีบเดินไปโซนถัดไปกันหมดแล้ว โอ้มายกอด ถ่ายมันเลยทีนี้ ฮ่าๆ นี่เป็นทริคเล็กๆเลยค่ะ ถ้าอยากได้รูปกับอุโมงค์แบบ people-free แบบของจริง ไม่อิงโฟโต้ช็อป ให้แว๊ปเข้ามาตอนใกล้สามทุ่มค่ะ (ไปเดินชมโซนอื่นรอก่อนจะดีมากค่ะ) แต่ก็นั่นล่ะค่ะ เสียเวลากับตรงนี้ไปหมดแล้ว โซนที่เหลือหลังจากอุโมงค์นี่เลยไม่ได้ถ่ายซักเท่าไหร่เลย แต่ก็ได้มาซึ่งรูปอันเป็นที่น่าพอใจ โอเคค่ะ หยวนๆกัน (เรอะ)

นาฬิกาบอกเวลาสามทุ่ม คุณลุงผู้ดูแลเดินต้อนผู้ชมที่ยังหลงเหลืออยู่ข้างในให้ออกมาให้หมด หมดแล้วค่ะ 2,300 เยนของเรา gift voucher 1,000เยนก็ยังไม่ทันได้ใช้เลยเพราะร้านรวงปิดหมดแล้ว กลับค่ะกลับ กลับไปนั่งรอ countdown ที่ที่พักในนาโกย่าดีกว่า ว่าจะหาอะไรอร่อยๆกินให้หายเหนื่อยซักหน่อยแต่ก็สายไปละค่ะ มานึกได้ว่ายังไม่ได้กินอะไรเลยตั้งแต่มื้อกลางวัน มีแค่เฟรนช์ฟรายด์กับนักเก็ตส์สองสามชิ้นจากแมคโดนัลเท่านั้นที่ตกถึงท้องตั้งแต่ออกจากทาคายามะ กระเพาะตอนนั้นคงจะโกรธเรามากสินะที่มัวแต่ถ่ายรูปจนลืมกินข้าว กินอะไรเข้าไปตอนนั้นก็ไม่รับละ สวนกลับออกมาหมด นอนพักก่อนก็ได้ อีกชั่วโมงสองชั่วโมงค่อยตื่นมานับถอยหลังรอวันปีใหม่ ท้าด้าาา ตื่นมาอีกทีเช้าวันปีใหม่เลย ภาพตัดมากค่ะ จบกันวันปีใหม่ของฉัน 555

ติดตามทริปวันที่สี่ได้ใน ส่งท้ายปีที่ญี่ปุ่น : โตเกียว

p.s. โพสนี้เราเขียนด้วยใจไร้สปอนเซอร์สนับสนุน แต่อย่างไรก็ตามถ้าทุกคนซื้อสินค้าหรือจองบริการผ่านลิงค์โฆษณาที่โผล่ขึ้นมา เราจะได้ค่าตอบแทนเล็กๆน้อยๆเพื่อนำมาใช้พัฒนา Ploy’s Little Atlas บล็อกท่องเที่ยวเล็กๆของเรานี้ต่อไปค่ะ ขอบพระคุณผู้เข้าชมทุกท่านมา ณ ที่นี้ด้วยนะคะ //ไหว้ย่อ//

p.p.s รูปภาพทั้งหมดในโพสนี้เป็นของผู้เขียน (เว้นแต่จะระบุแหล่งที่มา) ไม่อนุญาตให้นำไปใช้ในทุกกรณี หากต้องการรีโพส กรุณาติดต่อผ่านโซเชี่ยลมีเดียได้ทุกช่องทาง